….but you can’t come in. Een hit(je) van Dave Edmunds in de vroege jaren 70. Ik dacht er gisteren aan, toen ik dacht over de mogelijkheid van deze ‘post’. Vanmorgen hoorde ik het nummer voor het eerst sinds jaren op Arrow Rock. Toeval bestaat niet. Zegt men. Vandaar maar weer eens een mening.
Adformatie leverde afgelopen week een soort ‘nastoot’ rond het programma De Gouden Kooi. Het opent met nieuws verkregen uit onderzoek dat in haar opdracht is uitgevoerd. De voornaamste uitkomst blijkt “Meer dan de helft van de Nederlanders vindt dat adverteerders omstreden (?) tv-programma’s als DGK moeten boycotten”. Waar een land zich toch druk over kan maken, denk ik dan, maar dat was al bekend.
Een meerderheid? Ja, 53,4% van 600 ondervraagden van 18 jaar of ouder steunden deze stelling. Ik sta er niet versteld van. Dit soort stellingen levert ook zonder probleem een meerderheid op voor de stelling dat alle reclame op televisie na 12 uur s’nachts moet worden uitgezonden. In mijn ogen zou die 53.4% dan ook niet als ‘nieuws’ aangemerkt mogen worden.
Nee, in het licht van al die commotie rond het programma, veroorzaakt door de hoeders van de goede smaak (in relatie tot tv-programma’s) is het % van 53,4 eigenlijk onwaarschijnlijk laag. Toch? DGK heeft zich in de laatste weken – het is zomervakantie, dus er valt niet veel te beleven op het scherm – weten op te werken tot kijkcijferkanon van Tien. Heel regelmatig kijken ruim 400.000 mensen naar DGK. Vierhonderdduizend. Zo uitgeschreven lijkt het zelfs nog meer. Maar uitgedrukt in een percentage is de 4% niet in zicht.
Zijn die andere 46% eigenlijk niet het grote nieuws? 16% is ronduit tegen de stelling en maar liefst 31% ‘weet het niet’.
Ik wil hier niet zo ver gaan te beweren dat de potentie van DGK ‘kennelijk’ enorm veel groter is dan de 400.000 kijkers van nu. Dat ligt overigens vooral aan mijn eigen afkeer van het programma. Als je er 2 keer over na denkt, en je voorstelt dat dit programma op RTL of SBS te zien zou zijn geweest, dan durf ik mijn hand er niet meer voor in het vuur te steken.
Wat ik nu mis in zo’n onderzoek is het inzicht in de psyche van die 400.000 die wel eens kijken. Wat vinden en vonden die er nu van.
Op de Adfo-blog heb ik een poging gewaagd om de discussie over de mogelijke schadelijke gevolgen van reclame rond DGK voor adverteerders 180 graden te draaien. Onder die 400.000 kijkers van het programma moeten toch snel circa 100.000 personen zijn die wel eens boodschappen doen bij AH. Wat vinden deze kijkers er van dat AH zich van hen distantieert. Niet zozeer door er geen reclame meer uit te zenden, maar wel door het zo nadrukkelijk in de pers te melden. Natuurlijk was er niemand die hier op reageerde. Het is immers veel makkelijker om zonder je volledige naam te noemen, even snel in te kloppen dat je ‘het ook een kut programma vind’. Wat dat betreft was het niveau van de meeste reacties bedroevend. ‘I hear you knocking’. Hmm, meer ‘never mind the bollocks’.
Jammer, van het onderzoek dus. Dit, dit was geen nastoot, hooguit een ‘kets’. DGK kan mij gestolen worden, maar let op mijn woorden, dit is niet The End.
Adformatie leverde afgelopen week een soort ‘nastoot’ rond het programma De Gouden Kooi. Het opent met nieuws verkregen uit onderzoek dat in haar opdracht is uitgevoerd. De voornaamste uitkomst blijkt “Meer dan de helft van de Nederlanders vindt dat adverteerders omstreden (?) tv-programma’s als DGK moeten boycotten”. Waar een land zich toch druk over kan maken, denk ik dan, maar dat was al bekend.Een meerderheid? Ja, 53,4% van 600 ondervraagden van 18 jaar of ouder steunden deze stelling. Ik sta er niet versteld van. Dit soort stellingen levert ook zonder probleem een meerderheid op voor de stelling dat alle reclame op televisie na 12 uur s’nachts moet worden uitgezonden. In mijn ogen zou die 53.4% dan ook niet als ‘nieuws’ aangemerkt mogen worden.
Nee, in het licht van al die commotie rond het programma, veroorzaakt door de hoeders van de goede smaak (in relatie tot tv-programma’s) is het % van 53,4 eigenlijk onwaarschijnlijk laag. Toch? DGK heeft zich in de laatste weken – het is zomervakantie, dus er valt niet veel te beleven op het scherm – weten op te werken tot kijkcijferkanon van Tien. Heel regelmatig kijken ruim 400.000 mensen naar DGK. Vierhonderdduizend. Zo uitgeschreven lijkt het zelfs nog meer. Maar uitgedrukt in een percentage is de 4% niet in zicht.
Zijn die andere 46% eigenlijk niet het grote nieuws? 16% is ronduit tegen de stelling en maar liefst 31% ‘weet het niet’.
Ik wil hier niet zo ver gaan te beweren dat de potentie van DGK ‘kennelijk’ enorm veel groter is dan de 400.000 kijkers van nu. Dat ligt overigens vooral aan mijn eigen afkeer van het programma. Als je er 2 keer over na denkt, en je voorstelt dat dit programma op RTL of SBS te zien zou zijn geweest, dan durf ik mijn hand er niet meer voor in het vuur te steken.
Wat ik nu mis in zo’n onderzoek is het inzicht in de psyche van die 400.000 die wel eens kijken. Wat vinden en vonden die er nu van.
Op de Adfo-blog heb ik een poging gewaagd om de discussie over de mogelijke schadelijke gevolgen van reclame rond DGK voor adverteerders 180 graden te draaien. Onder die 400.000 kijkers van het programma moeten toch snel circa 100.000 personen zijn die wel eens boodschappen doen bij AH. Wat vinden deze kijkers er van dat AH zich van hen distantieert. Niet zozeer door er geen reclame meer uit te zenden, maar wel door het zo nadrukkelijk in de pers te melden. Natuurlijk was er niemand die hier op reageerde. Het is immers veel makkelijker om zonder je volledige naam te noemen, even snel in te kloppen dat je ‘het ook een kut programma vind’. Wat dat betreft was het niveau van de meeste reacties bedroevend. ‘I hear you knocking’. Hmm, meer ‘never mind the bollocks’.
Jammer, van het onderzoek dus. Dit, dit was geen nastoot, hooguit een ‘kets’. DGK kan mij gestolen worden, maar let op mijn woorden, dit is niet The End.
