Ode aan Hans

Er zijn zaken die je nooit zal kwijt raken. Op 18 april 1988 verstuurde Hans een kort handgeschreven briefje vergezeld van een uitgetypte lijst die twee A4 vellen besloeg.
De regelmatige lezers van dit log weten dan wel hoe laat het is.
De lijst betrof inderdaad muziek. De tekst van de brief luidde:

Beste Alle,

Bijgaand ontvang je een overzicht van de 50 beste platen uit de popgeschiedenis. Het zal een opluchting voor je zijn te merken dat deze meesterwerken voor het overgrote deel al in je bezit zijn.
De lijst opent met 19 zeer favoriete artiesten, ieder met 2 of 3 lp’s. Als ik een computer had zouden deze platen evenwichtiger over de 50 verdeeld raken. Dan volgen 22 mindere goden met ieder 1 lp.
Graag zie ik binnenkort jouw versie van dit overzicht. Het zal je heel wat hoofdbrekens kosten, maar het is een leuk soort puzzle.

Hans vertelde niet hoe lang hij er over had gedaan om tot zijn lijst te komen. De laatste zin gaf echter – zo ontdekte ik - aan dat hij wist waarover hij schreef. Het kostte mij in ieder geval een paar jaar voordat ik een antwoord had samengesteld.
In de afgelopen 19 jaar heeft Hans het nooit nodig gevonden om een actueler overzicht te maken. Dat zou overigens voor de keus aan artiesten niet veel hebben uitgemaakt. Hooguit de gekozen lp-titels. Ik vermoed echter dat er niet veel verschil in zou zitten. Hans volgde de ontwikkeling van de popmuziek namelijk nog nauwgezet via het gedrukte woord. Veel luisteren naar de muziek van de afgelopen 15 jaar deed hij – naar eigen zeggen – niet meer. Naar zijn overtuiging was de meest belangrijke (pop)muziek gemaakt in de periode 1965 - 1985 . Op die muziek was het voor ‘nieuwe’ bandjes en artiesten prettig variëren, maar echt iets nieuws? Nee, dat hoorde hij niet.

Hoe het ook zij, het maakt niet meer uit. Na 19 jaar en krap 2 maanden, blikt die lijst van 1988, voor mij nu toch zijn eindlijst te zijn. Daarom vind ik het belangrijk dat iedereen die er interesse in kan hebben, er hier kennis van kan nemen. Dat Hans trouw was aan zijn Pophelden ontleen ik aan zijn profiel op de Beefheart-site. Dit is de lijst:

01. Todd Rundgren: A Wizzard, A true star / Something/Anything / Todd
02. Captain Beefheart: Clear spot / Trout Mask replica / Shiny beast
03. John Cale: Fear / Paris 1919 / Slow dazzle
04. Beatles: Revolver / Help / Sgt Pepper
05. Kevin Ayers: Confessions of Dr Dream / Joy of a Toy / Sweet deceiver
06. David Bowie: Low / Station to station / Young Americans
07. Bryan Ferry – Roxy Music: In your mind / For your pleasure
08. Talking Heads: 1977 / Remain in light / Little creatures
09. Prince: Sign “O” the times / Parade / Around the world in a day
10. Van Dyke Parks: Discover America / Song cycle
11. John Lennon: with Plastic Ono Band
12. Steely Dan: the Royal Scam
13. Lou Reed: Street Hassle
14. Elvis Presley – Heartbreak hotel
15. Rolling Stones: Aftermath
16. Police: Ghost in the machine
17. The The: Soul mining
18. Nico: Behind the iron curtain
19. Little Feat: Feats won’t fail me now
20. Anthony more: World service
21. Doors: Waiting for the sun
22. Beach Boys: Pet sounds
23. Iggy Pop: Lust for life
24. Sex pistols: Never mind the bollocks
25. Pere Ubu: the Modern Dance
26. Ry Cooder: Ry Cooder
27. Bonzo Dog Doo Dah Band: History of
28. Tubes: Young and rich
29. Tom Waits: Swordfihtrombone
30. Joy Division: Unknown pleasures
31. Frank Zappa: Hot rats
32. Pink Floyd: Meddle

Nu de lijst is overgenomen weet ik met 100% zekerheid date er toch iets essentieels ontbreekt in deze lijst. In 1988 had Hans niet durven dromen dat Brian Wilson het ‘Smile’ project toch zou voltooien. Laat staan dat hij het in Nederland zou uitvoeren op 13 maart 2004. Hans had al driekwart jaar van te voren kaarten gekocht. Voorpret, dat was iets dat Hans uitgevonden zou kunnen hebben. Maar niets daarvan reikte zo hoog als de euforie die hij ten toon spreidde op die bewuste avond in het Amsterdamse Cola Paleis. Tineke en ik keken er naar en waren nog dieper ontroerd dan door het optreden van Wilson. Achteraf zou Smile zeker een plek in de 50 van Hans hebben ingenomen.

Muziek en momenten om te koesteren. Hier op internet gaat niets verloren.
Dus ook de 50 van Hans van Hulst niet!

Geloofwaardigheid?

De voorlaatste post was eigenlijk geïnspireerd door de vraag van Adformatie’s Leon Bouman of ik mijn mening wilde geven over de geloofwaardigheid van mediaonderzoek. Nadrukkelijk ingegeven door het SPOT initiatief om zelf het tijdbestedingsonderzoek nog eens dunnetje over te doen. En met resultaat! De Adformatie bijdrage mocht 100 woorden omvatten. Regelmatige bezoekers van deze blog weten dat dit op zijn zachtst een uitdaging voor mij is. De eerste ruwe tekst bedroeg dan ook ruim 250 woorden. De eigen bezem wist dat uiteindelijk tot 200 terug te brengen. De redactionele vaardigheid van Bouman knipte verwed, maar ik kan mij goed vinden in het afgedrukte resultaat. Het biedt mij mooi de gelegenheid de onder zelf restrictie geproduceerde tekst van 200 woorden hier te publiceren. Lees en vergelijk!

De vraagstelling luidde:

Volgens onderzoek van het Uitgeversverbond is de tijdschriftlezer dol op advertenties en onderneemt een meerderheid geen andere activiteit tijdens het lezen. Maar volgens tv-promotieclub Spot wordt juist het merendeel van de leestijd gecombineerd met andere media, en wordt tijdens het tv-kijken het minst gemultitaskt. Hoe geloofwaardig zijn dit soort onderzoeken nog?

Op zich is er niets mis met de geloofwaardigheid van media onderzoeken. Zij moeten alleen ook echt worden gelezen en men dient zich te realiseren wie de afzender is. Vervolgens is de interpretatie van de uitkomsten afhankelijk van de eigen kennis en kunde gebaseerd op ervaring.
JIC initiatieven? Graag. Spot verklaart zich overigens ook bereid om het onderzoek in 2008 met andere partijen te herhalen. Het is echter een illusie dat dit leidt tot onderzoeksuitkomsten die alle partijen aanstaan. Het is niet voor niets dat mediabranche (vakblad-) onderzoek nauwelijks nog bestaat. Met Summo ging het heel lang goed. Over DM gonst het gerucht dat het einde nabij is. Dat gaat dan nog om zogenaamd harde uitkomsten. Levendig herinner ik mij het Mediabelevingonderzoek van 10 jaar geleden. Alle mediumtypen wisten hier data aan te ontlenen die de eigen communicatie kracht over het voetlicht brachten. Allen kozen een eigen invalshoek en/of interpretatie. Allen hadden gelijk. Maar de markt is niet meer gewend te lezen. Verder dan het oppervlakkige plaatje. De verwarring sloeg toe. Weer sneuvelde een mooi onderzoek.
Ook ik juich over gezamenlijke initiatieven. Niet van uit de verwachting dat deze onderzoeksuitkomsten onomstreden zullen zijn. Meten is niet altijd weten. Wel ‘meer weten’.

Vort Jort

Ik las –vanzelfsprekend – belangstellend, deze week in de krant, dat Jort Kelder enige diensten wilde verlenen aan zijn vrienden bij De Pers. Volgens Marketngtribune.nl blijkt het van wel heel korte duur te zijn geweest. De beroeps schoffelaar heeft ‘m de grond niet ingekregen.

In ANWB Auto een voorpagina artikel (vervolgd op pagina 3) over de aangiftelijn voor grove verkeersovertredingen. Oorspronkelijk gedoopt “horkenlijn”. Dat laatste mocht niet van een rechter die deze naam als grievend en stigmatiserend kwalificeerde.

Een idee. De “Jort Kelderlijn”

Ja,, na de eerste AMMA uitreiking is het tussen Jort en mij nog niet goed gekomen.

Up en Down

"Oplage kranten stijgt wereldwijd (in 2006)". Dat nieuws las ik in op Adformatie.nl gisteren. Oud nieuws meende ik. Dat heb ik een paar maanden geleden al eerder gelezen. De volgende zin was wel een verrassing voor mij. “Ook de inkomsten uit advertenties zijn toegenomen.” Althans volgens de WAN. Daarna volgde nog een hele rits van weetjes waarmee je een ‘krantenmens’ een groot plezier kan doen.

Vandaag ontvang ik de Research Brief (van US Centre for Media Research).
1x raden.

“First Quarter Newspaper Print Ads Down, Online Up!”

Zowel voor de kranten sites als de papieren versies. 1 ding is mij duidelijk:
De US is NOT the World, en andersom.

Gek word je ervan, die conflicterende nieuwsberichten. Wie kan je nog vertrouwen? Behalve jouw eigen ogen? Ik pleit voor 1 centraal wereldwijd gecoördineerd nieuwsberichten centrum. Dan kunnen dit soort verwarrende berichten gewoon niet meer.
Als het wel gebeurt, dan is het iedereen in de context direct duidelijk waar het om gaat.

Zou ik de BVA aan mijn zijde vinden?

1 dag later (7-6). Opnieuw Adformatie.nl. In Nederland dus wel een weersalg van het wereldbeeld van adverteren in kranten. Lijkt het.