Connected! to WHAT??

In Adformatie 8 (21 februari) werd op pagina 11 mijn aandacht getrokken door de vermelding van onderzoekbureau Forrester. In de eerste zin wordt Forrester aangemerkt als een gerespecteerd bedrijf dat relevante rapporten op de markt brengt. Zo is het in mijn beleving ook. De afgelopen jaren heb ik mij verlustigd aan de media overzichten die Forrester heeft uitgebracht, dus ik las verder.

Het rapport heeft betrekking op de toekomst van ‘het reclamebureau’. Conclusie van het rapport is dat “reclame bureaus consumenten bij elkaar moeten brengen in 'community’s' en interactie tussen hen (consumenten) faciliteren”. Rob Beemster eindigt zijn kritische benadering van het rapport met “Te vrezen valt echter dat het poneren van de ‘conected agency’ voor veel verwarring gaat zorgen”. Ik denk dat hij gelijk krijgt, maar dat is niet de reden om het toetsenbord te bestijgen.

Rob citeert eerder een deel van de analyse van de samenstellers van het rapport, en vindt dat die analyse ‘hout snijdt’. Ik vind van niet.
Om te beginnen de bedoelde analyse zoals door Rob verwoord: “Reclame bureaus slagen er steeds minder in om klanten in contact te brengen met de juiste doelgroep. Consumenten kijken niet meer naar irrelevante pushadvertenties en hechten meer waarde aan de mening van ‘peers’. Marketeers zien aan de andere kant hun werk steeds complexer worden, o.a. door de enorme fragmentatie van media….”. Tot zover het citaat.

Zucht. Daar zijn wij weer met de eeuwige mantra: ‘het is de schuld van de fragmentatie van media”. Dat maakt het werk van (NL, aw) marketeers veel complexer? O wat verlangen zij terug naar – pak weg – de 70’s van de vorige eeuw. Geen internet, 2 TV en 3 radio zenders - met een STER organisatie die 1x per jaar een paar spotjes per maand uitdeelde – en wat A0 posternetwerken in stegen en achteraf wegen. Echt, toen was het veel beter en makkelijker.
Dat laatste klopt, want er was immers nauwelijks keuze. Voor de rest klopt er natuurlijk ‘geen hout’ van!

Fragmentatie van media is het beste wat marketeers de afgelopen 40 jaar is overkomen!
De toevloed aan mediakanalen, ook binnen bestaande beddingen, hebben geholpen om doelgroepen gerichter te kunnen benaderen. Daarnaast heeft de toegenomen concurrentie tussen de media-aanbieders geholpen om de tarieven, om gebruik te maken van de media, aanzienlijk te laten dalen. We hebben het nog steeds over massa media. Daarin is per definitie geen ‘waste’ te vermijden. Wel aanzienlijk te verlagen. Kortom; een zegen, dat is die media fragmentatie.
Ja maar, hoor ik u al sputteren, de informatie overvloed dan? Daar is de media fragmentatie toch debet aan?
De media fragmentatie heeft er inderdaad voor gezorgd dat het aantal boodschappen dat de wereld ingezonden wordt, dus ook op ons, is verveelvoudigd. Hoewel wij allen, in de loop der tijd, beter worden in het media-multi-tasken, houdt die ontwikkeling de toevloed aan informatie (boodschappen) die aan ons worden gezonden bij lange na niet bij. We besteden bij benadering nog altijd even veel tijd aan media als veertig jaar geleden.
Per saldo krijgen wij dus tegenwoordig zeker meer impulsen ((reclame-) boodschappen), maar wij hebben geleerd er mee om te gaan. De suggestie dat de stijging van het aantal reclame minuten op TV – vergeleken met 20 jaar geleden – er toe heeft geleidt dat wij evenredig meer TV reclame zien is simpelweg niet juist. Om te beginnen kijkt geen mens naar al die zenders tegelijkertijd, en ten tweede missen mensen die TV kijken nog al wat reclame minuten. Meestal bewust.
Daar ligt de kern van het probleem. Die wordt wel verwoord in het eerste deel van de aangehaalde analyse van Forrester; “Consumenten kijken niet meer naar irrelevante pushadvertenties..”. Als zij minder vaak de eindeloze herhaling van de zelfde (voor hen) saaie irrelevante advertenties voor hun kiezen zouden krijgen en meer relevante boodschappen en variatie daarin, dan zou het al een stuk beter gaan. Negen pagina’s verderop in dezelfde Adformatie staat het ook nog eens in een kopregel: “relevantie is van alle tijden”.
Boodschappen, ook reclameboodschappen kunnen naar mijn gevoel nog steeds prima via massa media, zij het dat die lang niet meer zo massaal zijn als een halve eeuw geleden. Al die ervaring en stimuli die leiden tot het gevierde, ongeëvenaard krachtige “Word of Mouth”, die vinden toch echt ergens hun oorsprong: Media.

Om deze post niet tot een half boekwerk te laten groeien, ga ook ik hier en daar scherp door de bocht, en dat leidt misschien tot discussie. :-)
Terug naar die “connected agencies, communities’ en relevantie. Ook niet van gisteren is de constatering dat de reclame makers vooral met beide benen in de maatschappij dienen te staan. Onontbeerlijk. Op deze manier bekeken is deze Forrester analyse vooral een kwestie van oude wijn/nieuwe zakken.
Jammer?

Niet alleen

Nog een laatste keer de Vries. Zeer tegen mijn gewoonte in een weergave van een ANP bericht, opgepikt van Reclameweek.nl. En wel hierom. Het bewijs - aan mij zelf - dat ik niet alleen sta met mijn mening verwoord in de vorige post. Broodnodige zelfbevestiging. In dat kader ook nog dank aan Floor.

Daar gaan wij:

Ombudsman hekelt NOS-verslaggeving Joran

11-02-2008 - De NOS is niet kritisch genoeg geweest in haar berichtgeving rond de uitzending van Peter R. de Vries over Joran van der Sloot. Dat meent NOS-ombudsman Ton van Brussel, die vindt dat zijn omroep meer terughoudend had moeten zijn. De NOS gaf veel aandacht vooraf aan de uitzending, omdat De Vries claimde de verdwijningszaak Natalee Holloway opgelost te hebben. De belofte werd niet waargemaakt, meent Van Brussel, omdat het gewoon het ‘zoveelste verhaal’ over de zaak was en De Vries zelf verdachte Joran meerdere malen een leugenaar noemt.

Bron : ANP

Zo is het maar net. Nu SBS nog.

Into the Future, Returning to the Dark Ages!

Laat ik vooraf stellen dat het mannetje dat figureerde in de Peter R de Vries-Show niet hoeft te rekenen op mijn sympathie.

Maar wat zich de afgelopen dagen heeft afgespeeld, met als climax de op zondagavond door 7 miljoen nieuwsgierige Nederlanders – waaronder ikzelf – bekeken ‘show’, tart werkelijk iedere verbeelding. The ‘witchhunter general’ has returned, en wel in Nederland.
De door de Vries geclaimde volledige bekentenis is mij ontgaan. Wat de TV-kijker wel voorgeschoteld kreeg was een ‘verknipt’ betoog van een jongen die continue aan een joint zoog, wat hem, al dan niet, inspireerde tot adolescent jonge haantjes uitspraken die kennelijk indruk moesten maken op zijn ‘vriend’ in de auto.

Voor zover wij als kijker misschien nog mochten twijfelen, liet Peter niet na om telkens het getoonde beeld van suggestieve toevoegingen te voorzien. Of waren het wel degelijk insinuaties? Lekker afgemaakt met veel “Gosh” uit de mond van een vertwijfelde moeder.
Waar dat toe leidt? Zes miljoen Nederlanders hebben ‘het mannetje’ ondertussen schuldig bevonden. Zij zullen hem, als zij hem op straat tegen komen, pardoes aan de eerste lantarenpaal opknopen. De gebeurtenissen in Drachten op maandag maken die veronderstelling van mij reëel. Een populistisch volksgericht, dat is wat de Vries heeft aangericht. Hij noemt zich journalist. Waarheidsvinder? Ik betwijfel het ten zeerste. Ik vind de door hem gekozen aanpak weerzinwekkend.

Televisie is een prachtig en krachtig medium. Maar verhoed dat de verkeerde mensen er gebruik, misbruik, van kunnen maken, want dan zijn de gevolgen niet te overzien. In dat opzicht is TV ook een echte ‘doos van Pandorra’.

Als de waarheid ‘onze’ Peter zo na aan het hart had gelegen, dan had hij deze ‘show reel’ moeten afgeven aan het OM, en deze de zaak verder laten uitzoeken. Daarna had hij alle ‘credits’ alsnog kunnen verzilveren. Nu lijkt het er in mijn ogen sterk op dat dit hele verhaal alleen maar over Peter R de Vries gaat. Precies 'dat' wat Peter de vermeende dader verwijt.

Een naar stel, deze inktzwarte pot en ketel.