Controversiële krant

Wat zou Jan Dijkgraaf drijven? Dat vraag ik mij af naar aanleiding van het item op Marketing Tribune. Als oud-hoofdredacteur van Metro voelt hij zich geroepen om De Pers nog maar eens af te branden, en bovendien een bom te plaatsen onder het tariefbeleid van de krant. Bovendien zou de distributie niet kloppen, het bereik beperkt zijn (als het eerste waar is, dan zou het tweede achterwege kunnen blijven) en er redactioneel gezwalkt worden. Misschien wordt het allemaal helder uiteengezet in de papieren versie van de MT, maar op basis van deze verzameling ‘aantijgingen’ uit context leest het een beetje kleinzielig.

Toch is dit soort reacties aan De Pers zelf te wijten. Wij worden in de communicatiebranche niet bepaald platgewalst met informatie over de krant. In de recente nieuwsbrief wordt aangekondigd dat een versnelde toetreding tot NOM is verkregen. Dat is mooi, maar de eerste resultaten zijn niet eerder dan aan het eind van dit jaar te verwachten. In de tussentijd zou het goed zijn als er door De Pers wat eigen initiatief op dit terrein zou worden ontplooid. Dat kan natuurlijk best. Dan zullen er wel collega media zijn die daar kritiek op hebben, maar er is een ruim aanbod goed aangeschreven onderzoek bureaus beschikbaar, die weten er wel weg mee. Het resultaat is dat adviseurs en adverteerders in ieder geval beschikken over indicaties.

Je kunt het natuurlijk ook overlaten aan de adviseurs. Collega bureaus Stroom en UM lieten onafhankelijk van elkaar onderzoeken uitvoeren naar De Pers. Goed initiatief van de bureaus, maar niet noodzakelijker wijs ook goed voor De Pers. De regie ben je immers kwijt. Door verschillende uitgangspunten van de onderzoeken komt er een hutspot aan informatie vrij die zeker voor de leek flink verwarrend kan zijn. De laatste alinea van de aandacht op Adformatie.nl spreekt voor zich. Al die cijfers over bekendheid en gedrag dat misschien plaats heeft zijn in mijn ogen aardig maar niet zo belangrijk.

Wel belangrijk zijn in mijn ogen de indicaties dat de reacties op De Pers stevig uiteenlopen. Lezers vinden het fantastisch of niks. En dat is mooi, Het betekent immers dat er inderdaad voor het derde gratis dagblad een ‘markt’ is. Dat kern lezers van andere titels De Pers alleen zullen lezen als de eigen titel ‘op’ is en omgekeerd is niet verwonderlijk. Dit is Nederland.

Ondertussen heb ik een aantal slappe inhoudelijke nummers van De Pers gezien die niet meer dan 16 pagina’s telden, Maar ook al een flink aantal uitgaven waar de long copy mij toelachte in een 24 pagina omvang. De Pers is geboren en heeft op tal van terreinen groeistuipen, maar dat hoort bij starten in dit leven. Ik noem Talpa?
Dus Dijkgraaf cum suis doen er voorlopig beter aan om zich te richten op het eigen werk. Ik hoop dat we dan over een jaar of twee een echte balans kunnen opmaken. Dan zou het best kunnen zijn dat het eerste jaar niet goed was, maar dat telt dan vermoedelijk niet meer.




O ja. De plaatjes. Staan te boek als controversiële advertenties. Niks mis mee toch?