Fiets ‘m er in.....

Dit is een stomme post.
Of een flauwe.
Of een trieste.
Na de aanvankelijk aanwezige motivatie – drie weken geleden - sloeg twijfel deze week dan ook keihard toe. De teleurstelling op de gezichten van collega’s – "Wat, geen post?" - gaf de doorslag.
Toch maar doen.

Waar gaat het om?

Dagblad Trouw bedacht een mooi initiatief om aandacht te vragen voor de titel. Onder het motto “Fiets Trouw je mediaplan in” was er een tournee langs de bureaus. Een quiz leverde een winnaar op die captain werd van een team van 4 en bovendien een hippe ‘beach-cuiser’. Voor dat die fiets echter mee naar huis mocht, moest het ‘team’ er 4 weken op fietsen. Iedere week werden de kilometer standen per mediabureau gepubliceerd in Trouw. Het bureau team dat de meeste kilometers zou afleggen, kreeg als hoofdprijs nog eens 15 extra ‘beach-cruisers’.
Het is zomer. De meeste weken is het weer echt mooi. Prachtig initiatief van Trouw. Voorwaarde was wel dat 'het team' de fiets prestatie leverde. Er zou controle plaats vinden, en als teamleden op kantoor werden gesignaleerd, maar de fiets niet te vinden was, dan volgde uitsluiting voor de eindzege.

Door ziekte en afwezigheid van MPG teamleden ben ik sommige weken ‘ingevallen’, als wissel fietser zogezegd. Tussen de middag 45 minuten tot een uur fietsen op zonovergoten en windstille dagen is bepaald geen straf. Zelfs niet in Amsterdam West.
Nu fiets ik zelf doorgaans flink door, het recreatieve tempo is mij te laag. Zelfs als ik op weg naar 'nergens' ben. Bovendien, in dit geval ging het natuurlijk wel om de kilometers. Die cruiser, een fiets zonder versnelling, met brede banden, liet bij mij – onder optimale omstandigheden – een gemiddelde snelheid van circa 20km/uur toe. De andere teamleden, iets jonger, vonden dat wel een indrukwekkend gemiddelde. Ik kan mij echter wel voorstellen dat er mensen zijn die harder rijden. Maar zeker niet harder dan …. nou 30 k/u. Dan natuurlijk wel bergaf.

Trouw bezocht totaal 17 Media bureaus. Vizeum accepteerde de fiets, maar fietste geen meter. De rest ging vol goede moed op weg. Zoals in de echte wereld was er vrijwel direct sprake van een tweedeling:
Fanaten versus recreanten, ofwel
Een kopgroep en een bezemwagen.
Saillant is dat de kopgroep vooral bestond uit bureaus met een relatief kleine bemanning. Wel begrijpelijk, want dan heeft bij winst nagenoeg iedereen een fiets.

Om het overzichtelijk - en niet te lang - te houden beperk ik mij tot de kopgroep.

Stroom noteerde de eerste week 12 km, maar kwam toen op stroom (sic). Twee weken later hadden zij er 1000 km op zitten. Daarna is er iets voorgevallen. Wat is niet duidelijk, maar Stroom bleek in de finale gediskwalificeerd.
Vreemd genoeg als enig bureau.

Wat te denken van de Maatschap? Het is algemeen bekend dat wanneer maat Gottmer aan een spelletje meedoet, niets telt, behalve de overwinning. Kennelijk had Michael in deze 4 weken 2 meerdaagse golf toernooien af te werken. De twee weken dat hij er vermoedelijk niet was, lag de gereden afstand rond de 200 km. De weken dat hij er wel was, waren andere koek: ruim 400 km in de 1e week en een Onwaarschijnlijke 1484 km in de laatste week.
Amsterdam – Cannes, maar dan wel via de Alpen.

Schreiner & van Bokkel (SvB) deden zelfs met 2 (twee) vestigingen mee. De Rotterdamse werklust was direct zichtbaar en leidde de eerste 3 weken tot een onaantastbaar geachte kop positie. Week noteringen in km: 400, 920, 1350. De regelmaat van een chronometer.
De laatste week werd er in Rotterdam op de tanden gebeten en een eindsprint uitgeperst van nog eens 602 km. Gestreefd was naar 600 maar door vermoeidheidverschijnselen rolde de laatste rijder 2 km extra uit. Het mocht niet baten.

Vanzelfsprekend zegevierde de – eeuwige - Amsterdamse creativiteit over de werklust. Met een totaal van 1217 in de laatste week op de SvB A’dam teller was het feest in de hoofdstad. En, omdat die Amsterdamse creativiteit nu eenmaal exemplarisch is eindigde SvB Rotterdam ‘slechts’ op de 4e plaats.

Vol afgunst staar je naar het staatje. Wat een prestaties zijn hier geleverd! Denkt u even in!
In de laatste week werd er door 3 bureauteams, 5 dagen lang, 10 uur of meer per dag gefietst. Dat is dan gemiddeld, want we weten allemaal dat statistiek ons een rad voor ogen kan draaien. Het ‘net’ niet winnende bureau van Michael draaide deze week zelfs 15 uur per dag!!! (wel afgerond).

Ik kon het dus niet laten, en dan horen er natuurlijk ook grafiekjes bij. De eerste toont het cumulatieve verloop van verreden kilometers. Let wel, met zo’n ‘beach-cruiser’ mag aan het woord kilo – in meters – een extra betekenis worden toegekend.

En de tweede toont het zo veel zeggende aantal uren per werkdag. (er natuurlijk van uitgaande dat er in die 5 dagen een constante gemiddelde snelheid van 20 km/u gerealiseerd werd)

De eindconclusie? Of ik overschat mijn eigen geleverde prestatie op schromelijke wijze, of Mediabureaus jokken. Althans een aantal. Is het niet over het aantal afgelegde kilometers, dan toch wel over hun geclaimde bureau omzet.


Stom, flauw of triest? Zeg het maar.
En ja, ook ik kan slecht tegen verlies.