Mediaplanning, daar komen heel wat cijfers bij kijken. Bereikcijfers, oplagecijfers, kijk- en luistercijfers, marktaandelen. Het lijkt heel simpel. Bedrieglijk.U gelooft mij niet?
Ik daag u uit!
Deze week publiceerde het Sociaal Cultureel Planbureau – ongekend vroeg – al heel wat materiaal uit het Tijdbestedingonderzoek 2005. Een prachtig document dat iedere vijf jaar sinds 1975 een mooi inkijkje geeft in het leven van Nederlanders. Voor mediaplanners is het razend interessant, want er zit een forse hoeveelheid informatie in over hoe er thuis met media wordt omgegaan.
Al jaren neemt in het onderzoek het TV kijken, wat het mediagedrag betreft, een voorname rol in, die almaar groeide. De rapportage over 2005 meldt echter ten opzichte van vijf jaar eerder een ‘schokkende’ daling.
(Ik ga er niets over zeggen, want dat is hier niet het onderwerp.)
In Adformatie 43, pagina 6, aandacht voor Paul van Niekerk (SPOT), die deze daling aanvecht. Hij gebruikt zware woorden zoals bizar en ongeloofwaardig.
En dan volgt een onnavolgbaar staaltje rekenwerk dat ik u graag voorleg. Of het aan van Niekerk of de optekenaar is toe te schrijven doet niet ter zake. Het staat er! Citaat:
“Het Tijdbestedingonderzoek van het SCP laat een aanzienlijke daling van de kijktijd zien van 12,4 uur per week in 2000 naar 10,8 uur in 2005. Die uitkomst staat haaks op de stijging die de Stichting Kijkonderzoek (SKO) ieder jaar weer registreert.
SKO, ….. , laat over dezelfde periode een stijging van kijktijd zien van 19 uur per week naar 22,8 uur.
Een verdubbeling dus ten opzichte van het onderzoek van het SCP.” (eind citaat)
Ik bedoel maar. Lees wat je leest, geloof wat je gelooft. Verward? Bedoeld!
2 opmerkingen:
Overigens op Spot.nl is de officiele reactie op het rapport te vinden. een punt van wellicht terechte kritiek: meting gaat uit van slechts 2 weken -> in 2000 slecht weer, in 2005 goed weer. Echter waarom dan niet de SKO cijfers uit diezelfde perioden naast elkaar zetten? Dan zou hun kritiek onderbouwd zijn -> jammer, gemiste kans.
Het verschil in kijktijd zit hem in de andere definitie die het SCP hanteert. Volgens hun is tv-kijken alleen tv-kijken als iemand daarnaast niets anders doet. Dus als de tv aanstaat terwijl je aan het plassen, eten of MSN-en bent, telt het niet mee.
Conclusie: we zitten meer voor de tv, maar de programma's krijgen steeds meer de aandacht die ze verdienen: geen.
Ik denk dat je die conclusie door kan trekken naar de meeste commercials. Afrekenen op basis van cijfers van het SCp dus. TV als medium kan echt nog wel goedkoper!
Een reactie posten