Een onderwerp dat nog "borrelde" sinds ik er over las.
Begin januari las ik een bericht over onderzoek met de volgende intrigerende titel: "Music downloading creates listener apathy". Om deze log niet te overladen stel ik voor dat je voor je verder leest eerst even kennis neemt van dat artikel in Fris Licht.
Reden om er op terug te komen is dat ik hier zo mijn eigen mening over heb, die al ver terug gaat. Wel tot het cassettebandjes tijdperk.
Zolang er namelijk de mogelijkheid bestaat om goedkoop of gratis aan een kopie te komen van een stuk muziek, wordt hier tegen geageerd. Natuurlijk door belanghebbenden, de industrie voorop. Betreffende consumenten worden uitgemaakt voor alles wat als onaardig kan worden geclassificeerd. Diefstal voorop, en nu dus ook apathie. Dat laatste op het conto van muziek psycholoog Adam North.
Volgens mij is er echter sprake van een andere indeling: geïnteresseerd versus ongeïnteresseerd. Geïnteresseerde mensen hebben een grote muziek affiniteit (geen genre uitgesloten). Deze categorie, waar ik mijzelf toe reken, heeft een hoge graad van betrokkenheid die zich uit in drang naar kennis (feiten) en nieuwe impulsen (muziek ontdekken). Omdat de meeste mensen niet beschikken over ongelimiteerde fondsen om zich aan hun liefhebberij over te geven - zeker jongeren niet - kan het downloaden (vroeger het kopiëren op een cassette) een nuttige hulp zijn. Voor deze groep is dit echter zeker niet het eindstation. Zo had ik zelf indertijd een flinke hoeveelheid cassettes met daarop kopieën van Lp's van vrienden en kennissen. Alle platen die ik echt goed vond - en ik heb een brede belangstelling - heb ik later alsnog gekocht. Meestal op cd. Ook kocht ik van betreffende artiesten eerder- en later werk. Dus per saldo veel meer dan wanneer ik die muziek niet goed gekend had. Vandaag, met gedownloade MP3’s, functioneert het eigenlijk niet anders. De Arctic Monkeys op het spoor gekomen via net. Toen de CD eind januari beschikbaar kwam heb ik 'm direct gekocht. Ondanks, nee dankzij de download!
Omdat recensenten de neiging hebben om de meeste besproken releases te voorzien van hoge kwalificaties, is de beschikbaarheid van muziek via downloads voor de echt geïnteresseerde een zegen. Het stelt je in staat verantwoorde keuzes te maken en daardoor eerder over te gaan tot aanschaf. Wat je uiteindelijk de moeite niet waard vindt koop je niet en luister je vermoedelijk ook nooit meer. Niks "apathie" dus, maar "high involvement" van deze groep.Zij beschikken meestal over een uitgebreide collectie.
Daarnaast is er dus een groep van niet of nauwelijks in muziek geïnteresseerde mensen. En die is helaas - helaas voor iedereen - veel groter dan de groep liefhebbers. Deze groep gaat voor "the catch of the day" en bepaalt met dat gedrag sinds jaar en dag de samenstelling van de Top-40. Deze luisteraar komt vrij gemakkelijk aan het muzikale gerief via de radio (vandaar dat die bijna allemaal het zelfde suffe "format" programmeren). Als zij vroeger een song echt leuk vonden kochten zij het singletje. Zeker niet het album. Later kochten zij - o-zo-makkelijk - de Top-40 cassette bij het benzine station (veel goedkoper dan de verzamel LP/CD). Vandaag downloaden ze de MP3 en branden die op een cd. Na enige tijd treedt verveling op, en download men een nieuwe song. Dat is in mijn optiek geen apathie, maar desinteresse. En zo is het altijd geweest. Kijk maar naar de muziek collectie van je kennissenkring!
De muziek industrie schermt altijd met de enorme inkomsten derving door kopiëren en downloaden. Mijn stelling is echter dat die claim zwaar overtrokken is. Alle mensen die het aan betrokkenheid ontbreekt, zouden muziek bij het ontbreken van mogelijkheden muziek "gratis" te verkrijgen namelijk echt niet kopen. Zeker niet in dezelfde hoeveelheid als zij nu downloaden.
Natuurlijk speelt de prijs die je voor muziek moet betalen ook een rol, maar daarover een andere keer.
Ik ontdekte dat een andere groep die zich "betrokken" voelt en ook enkele aardige reacties geeft. Bijvoorbeeld over die beste Pete Townshend. Die vindt
je hier.
Begin januari las ik een bericht over onderzoek met de volgende intrigerende titel: "Music downloading creates listener apathy". Om deze log niet te overladen stel ik voor dat je voor je verder leest eerst even kennis neemt van dat artikel in Fris Licht.
Reden om er op terug te komen is dat ik hier zo mijn eigen mening over heb, die al ver terug gaat. Wel tot het cassettebandjes tijdperk.
Zolang er namelijk de mogelijkheid bestaat om goedkoop of gratis aan een kopie te komen van een stuk muziek, wordt hier tegen geageerd. Natuurlijk door belanghebbenden, de industrie voorop. Betreffende consumenten worden uitgemaakt voor alles wat als onaardig kan worden geclassificeerd. Diefstal voorop, en nu dus ook apathie. Dat laatste op het conto van muziek psycholoog Adam North.
Volgens mij is er echter sprake van een andere indeling: geïnteresseerd versus ongeïnteresseerd. Geïnteresseerde mensen hebben een grote muziek affiniteit (geen genre uitgesloten). Deze categorie, waar ik mijzelf toe reken, heeft een hoge graad van betrokkenheid die zich uit in drang naar kennis (feiten) en nieuwe impulsen (muziek ontdekken). Omdat de meeste mensen niet beschikken over ongelimiteerde fondsen om zich aan hun liefhebberij over te geven - zeker jongeren niet - kan het downloaden (vroeger het kopiëren op een cassette) een nuttige hulp zijn. Voor deze groep is dit echter zeker niet het eindstation. Zo had ik zelf indertijd een flinke hoeveelheid cassettes met daarop kopieën van Lp's van vrienden en kennissen. Alle platen die ik echt goed vond - en ik heb een brede belangstelling - heb ik later alsnog gekocht. Meestal op cd. Ook kocht ik van betreffende artiesten eerder- en later werk. Dus per saldo veel meer dan wanneer ik die muziek niet goed gekend had. Vandaag, met gedownloade MP3’s, functioneert het eigenlijk niet anders. De Arctic Monkeys op het spoor gekomen via net. Toen de CD eind januari beschikbaar kwam heb ik 'm direct gekocht. Ondanks, nee dankzij de download!
Omdat recensenten de neiging hebben om de meeste besproken releases te voorzien van hoge kwalificaties, is de beschikbaarheid van muziek via downloads voor de echt geïnteresseerde een zegen. Het stelt je in staat verantwoorde keuzes te maken en daardoor eerder over te gaan tot aanschaf. Wat je uiteindelijk de moeite niet waard vindt koop je niet en luister je vermoedelijk ook nooit meer. Niks "apathie" dus, maar "high involvement" van deze groep.Zij beschikken meestal over een uitgebreide collectie.
Daarnaast is er dus een groep van niet of nauwelijks in muziek geïnteresseerde mensen. En die is helaas - helaas voor iedereen - veel groter dan de groep liefhebbers. Deze groep gaat voor "the catch of the day" en bepaalt met dat gedrag sinds jaar en dag de samenstelling van de Top-40. Deze luisteraar komt vrij gemakkelijk aan het muzikale gerief via de radio (vandaar dat die bijna allemaal het zelfde suffe "format" programmeren). Als zij vroeger een song echt leuk vonden kochten zij het singletje. Zeker niet het album. Later kochten zij - o-zo-makkelijk - de Top-40 cassette bij het benzine station (veel goedkoper dan de verzamel LP/CD). Vandaag downloaden ze de MP3 en branden die op een cd. Na enige tijd treedt verveling op, en download men een nieuwe song. Dat is in mijn optiek geen apathie, maar desinteresse. En zo is het altijd geweest. Kijk maar naar de muziek collectie van je kennissenkring!
De muziek industrie schermt altijd met de enorme inkomsten derving door kopiëren en downloaden. Mijn stelling is echter dat die claim zwaar overtrokken is. Alle mensen die het aan betrokkenheid ontbreekt, zouden muziek bij het ontbreken van mogelijkheden muziek "gratis" te verkrijgen namelijk echt niet kopen. Zeker niet in dezelfde hoeveelheid als zij nu downloaden.
Natuurlijk speelt de prijs die je voor muziek moet betalen ook een rol, maar daarover een andere keer.
Ik ontdekte dat een andere groep die zich "betrokken" voelt en ook enkele aardige reacties geeft. Bijvoorbeeld over die beste Pete Townshend. Die vindt
je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten