maandag, januari 15, 2007

Geen getoeter!



Vandaag lees ik dat afgelopen zaterdag Michael Brecker is overleden. De man werd slechts 57 jaar.

Ik maakte kennis met Michael Brecker in 1975. Ik was ‘into’ jazzrock. Speed gitaren, huppelpluk bassen, wervelende toetsen en denderende drumpartijen waren op dat moment favoriet. Blazers waren geheel buiten de orde. Soul had haar goede naam verloren aan disco. Blazers waren ‘not done’ of, zoals wij dat in ons jeugdig, ongenuanceerd jargon afdeden: “ Toeters, bah”.
De recensie van de eerste elpee van de Brecker Brothers in Oor bracht dit oordeel spectaculair ten val. Binnen een week na het lezen van de recensie lag de plaat op de draaitafel, om daar lange tijd te verblijven en later regelmatig terug te keren. Mijn eerste aanvaring met de funk. Dankzij deze plaat kwam ook mijn diep begraven liefde voor de spetterende 60’s-Soul weer tot leven. Dat heeft voor vele mooie ontdekkingen gezorgd.
Na het uiteenvallen van de Brecker Bros. gingen broers Michael en Randy ieder hun weg. Vooral Michael kreeg vaak het verwijt van arty-farty gedrag in zijn pogen om de grootheid van John Coltrane te benaderen. Die inspanningen waren vooral een eerbetoon aan zijn voorbeeld, maar zijn invloeden waren veel breder. Ook uit de popmuziek. Dat zorgt er voor dat die eerste Brecker Bros. plaat zo’n spetterend karakter heeft. Van harte aanbevolen, ook nog vandaag de dag aan iedereen met een iets bredere muzikale horizon. Doe je zelf een plezier!

Geen opmerkingen: