OPINIO

In krantenland is van alles aan de hand. Gelukkig is er ook aandacht voor de inhoud van de krant. Niet alleen voor oplage, hoewel daar in beginsel niets mis mee is. Vandaag kijken wij reikhalzend uit naar morgen, de dag van De Pers. Na alle aandacht die het tot standkomen van dat eerste nummer in de media heeft gehad, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Hoog gespannen verwachtingen zijn moeilijk waar te maken. Dat blijkt maar al te vaak.
Maar nog voor dat we “los kunnen gaan” op de Pers, was daar eerst afgelopen weekend reeds Opinio. Aangekondigd als een opinieblad. Het blijkt maar, wanneer je werkzaam bent in de mediawereld, dat betekenissen je snel op het verkeerde ben zetten. Bij blad denk ik nu eenmaal automatisch aan een uitgave in een magazine of tijdschrift format. Zo kon het dat ik Opinio wel twee dagen volstrekt kon negeren. Ik deed het oranje-roze krantje zonder aandacht af als het 1 of ander huis aan huis krantje. Pas toen ik zondagochtend nog eens door de opgehoopte stapel post van de voorgaande dagen ‘liep’, en er uit Opinio een enveloppe met daarop nogmaals die titel viel, bemerkte ik mijn vergissing. Het is dan ook wel even heel wat anders dan wij de afgelopen – pak weg – 15 jaar gewend zijn. Glossy is de norm, waarin beeld een voorname, zo niet overheersende rol speelt. Niets van dat al bij Opinio.

16 pagina’s met louter tekst. Met als aftrap ‘let’s start a magazine’(?). Formaat tabloid. Zelfs een nietje ontbreekt. Nu ben ik als fervent lezer niet vies van een lap tekst, en in het licht van voorgaande beschrijving zijn 16 pagina’s te overzien. Met andere woorden, ik ben aan het lezen geslagen.
Bij benadering heb ik 60% gelezen. De langere stukken konden niet tot het eind beklijven. Zou de beeldcultuur van de afgelopen decennia toch zijn tol eisen?
Toen ik ophield met lezen bleef ik zitten met een vervreemd gevoel. Een veelheid aan meningen en observaties was gepasseerd, alsof je een serie ‘weblogs’ op papier tot je hebt genomen. In elk geval een gevoel dat deze opzet op de 1 of andere manier ver af staat van de aanduiding opinie magazine. Het is waarschijnlijk een kwestie van wennen. Aan de andere kant, goed beschouwd is het zeldzaam dat ik een opinieblad voor 60-70% door’lees’. Het helemaal doorbladeren is al heel wat.

Wat het wennen betreft, is de vraag hoe lang ik daar de tijd voor ga krijgen. Goed, abonneren is in eerste instantie geen onoverkomelijke investering: 25 Euro voor het eerste half jaar. Dan is het wel noodzakelijk dat er snel een flink aantal genoteerd kunnen worden. Want met deze papierkwaliteit en kleur zie ik de ‘grote’ adverteerders nog niet in de rij staan. Misschien hoeft dat ook niet, want het produceren van dit weekblad zal vast te overzien zijn qua kosten.
De tijd zal ook dit leren.Dan die titel. Opinio. Het gaf en geeft mij geen warm gevoel. Ik bedacht dat lang geleden een tijdje in de mode was om sommige leeftijdgenoten te begroeten met Jappio. Was ook niet heel positief. Eh, Pinokkio? Ach, die tijd. Alles went.