Sinds dinsdag 23 januari is ‘hij’ er, de nieuwe gratis krant. Bijzonder. Niet omdat De Pers gratis is, maar omdat er veel gerenommeerde journalisten aan meewerken én gratis is.Die combinatie zorgde voor een spraakmakende aanloop. De aankondiging van de initiatiefnemers dat Nederland op een mooi nieuw dagblad kan rekenen leidde en leidt tot veel cynisme. Met als algemene teneur: dat kan niet.
Mooi kan velerlei uitleg krijgen, maar van meet af aan was mij duidelijk dat hier zowel het fysiek als de inhoud werd bedoeld. Dat schept, zoals eerder gezegd, hoge verwachtingen. Op de voorpagina van het eerste nummer probeert de redactie die verwachtingen te temperen. Onder de kop “nieuwe krant; gratis maar niet goedkoop” wordt afstand genomen van pretenties en de nadruk gelegd op ambities. Ambities waar men bescheiden een termijn van een aantal maanden voor vraagt voordat die naar het inzicht van de makers – nagenoeg – 100% zijn vervuld. Een opening die de wind uit de zeilen van de tegenstrevers dient te nemen. Maar is dat nodig?
Na drie dagen doorbladeren blijkt De Pers visueel een rustig en evenwichtig product. Aangenaam om naar te kijken. Lezen valt ook helemaal niet tegen. In eerste instantie ben je geneigd op te merken dat deze krant inhoudelijk niet veel of eigenlijk niets afwijkt van het geen je in de kranten waarvoor je wel moet betalen leest. Als je daar nog een keer over nadenkt, dan is dat eigenlijk een groot compliment. Wat mij zelf in positieve zin opvalt, is dat de makers er in slagen om op het tabloid formaat het gevoel te creëren dat bij het lezen van een broadsheet versie hoort. Meerdere items en artikelen op een pagina, wat je als lezer het gevoel geeft dat er op de pagina van alles te vinden en dus te kiezen om te lezen is. Persoonlijk vind ik dat het grote voordeel van een braodsheet krant. Hoewel het tabloid formaat qua handzaamheid te prefereren valt, heb ik met de manier waarop Parool en AD dat hebben ingevuld nog altijd een ontheemd gevoel. Het lijken wel geen kranten meer te zijn. Ik had mij er al mee verzoend dat dit kennelijk het te wijten neveneffect van het tabloid formaat is, In Metro en Spits speelt dat veel minder door een heel andere invulling die daar redactioneel (!?) voor gekozen is.
Op de voor reacties opengestelde pagina van De nieuwe Reporter meldt iemand “ook in de trein zelf slingerden alleen Metro's en Spitsen rond.” Een opmerking in het kader van de veronderstelde matige distributie van De Pers. Maar ook dat kan even goed als een compliment worden opgevat. Misschien wordt deze gratis krant zo waardevol bevonden, dat het ‘zonde’ is om ‘m achter te laten, om – zoals een ander opmerkt – de krant later uit te lezen.
Kortom ;-), de eerste kennismaking met De Pers valt niet tegen. Integendeel. Gezien de ambities mogen de verwachtingen dan ook hoog gespannen blijven. In afwachting van de eerste cijfers die inzicht verstrekken in het lezerprofiel.
Het is te hopen voor De Pers dat adverteerders en hun adviseurs deze keuze mogelijkheid ook herkennen en waarderen. De advertentiebezetting is nog wat dun. Je kunt goed stellen dat die situatie deze titel op korte termijn juist heel aantrekkelijk maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten