Beeldende communicatie

Wat hier doorgaans door mij gepost wordt betreft media, en soms iets over muziek. Nu liep ik van het weekend met mijzelf te filosoferen over wat er onder het begrip media is te vatten. Zonder tegenspraak kwam ik tot de conclusie dat alles dat impliciet of expliciet een boodschap kan uitdragen of doorgeven kan worden aangemekt als medium (of media). Kwam dat even goed uit. Ik vroeg mij namelijk kort daarvoor af of het mogelijk zou zijn op deze log aandacht te besteden aan kunst. Aangezien de meeste kunstenaars met hun werk op welke manier dan ook iets tot uitdrukking willen brengen – dus communiceren – is het antwoord een volmondig ja.

Waar gaat het om.

Mijn vriend, Hib Anninga, is enkele jaren geleden vroeg gestopt met zijn werk voor ABN-AMRO. Hij verkocht zijn pand aan de Prinsengracht in Amsterdam en kocht de boerderij van zijn ouders. Die ligt noordelijk van Zwolle dicht aan de A28. Vele ideeën om de boerderij een nieuwe wending te geven passeerden. Had het eerst, in zekere zin, nog met beesten te maken – forel, wijngaardslakken – uiteindelijk rees het plan om een beeldentuin te beginnen. Dat zou minder bewerkelijk zijn?
Een gedurfd plan voor iemand die geen enkel verstand heeft van beeldende kunst – “moet je daar wel verstand van hebben, kan dat?” – die zelf niemand in die wereld kent. Dat was niet helemaal waar, want hij heeft kennis aan ene Loerakker een gewezen galeriehouder te Amsterdam. Dat helpt natuurlijk enorm.
Zelf heb ik ook niet zoveel met beeldende kunst. Van beeldentuinen wist ik het bestaan zonder er ooit één bezocht te hebben. Toen ik dat deed om mij in te leven was ik niet direct enthousiast. Achter iedere struik staat een object, op het claustrofobische af. Nee, leuk is anders.
Hib heeft echter een enorm voordeel. Ruimte.

Wat oorspronkelijk een weiland was heeft hij omgetoverd tot een geaccidenteerd terrein met waterpartijen. Hij liet een flink aantal grote bomen (over-) planten die karakteristiek zijn voor het landschap in de omgeving. Schuren werden verbouwd, paden werden aangelegd, bloemen gezaaid en planten aangeplant. In de tussentijd ging hij op zoek naar geïnteresseerde beeldende kunstenaars. Hij wist een aantal enthousiast te maken met de ruimte die hij beschikbaar heeft. Toen hij twee jaar geleden voor het eerst opende, was dat geen beeldentuin, maar een trots Anningahof. Sinds die tijd is het hard gegaan. Zeker wat betreft de interesse van de kunstenaars. Anninga is ondertussen een begrip in die wereld en vele ‘grote’ namen willen graag exposeren. Het Hof is ondertussen als door geëvolueerd tot een heus landgoed. Geloof mij, daar is niets overdrevens aan.

Wat ik iedereen wil aanraden is om een verloren middag of heel bewust een bezoek te brengen aan Landgoed Anninga. Ook als je helemaal niks kan met kunst is het een feest er rond te lopen. Je kijkt je ogen uit. Ook naar de bloemen en planten.
Al rond lopend krijg je vanuit verschillende standpunten mooie brede blikken op verschillende objecten. Soms wordt je ronduit verrast. Mooi of niet, de eindconclusie is dat het de moeite(?) meer dan waard is.

Zorg wel voor tijd. Met een half of heel uur doe je je zelf namelijk zeer te kort. Drink lekker koffie, thee of fris op het heerlijke terras. Vertel het door en kom nog eens terug. Ten opzichte van vorig jaar staan er in 2006 ruim 60 nieuwe objecten. Ook zijn er objecten verplaatst. Daardoor zie je ze nu in een andere ruimte en context (met andere beelden).

Ga dus vooral zelf kijken. Immers, beelden zeggen meer dan woorden. Laat ze maar eens tegen je aan communiceren. Als zij het niet doen, dan doet Hib het wel.