In de periode 1972-1974 bracht Todd Rundgren 3 monumentale platen uit; Something/Anything, A Wizard, A True Star en Todd. Een onuitputtelijk lijkende creatieve productie die maar liefst tien (10) plaatkanten besloeg. Twee aspecten maakte deze platen bovengemiddeld bijzonder. Als soloartiest ‘par excellence’ schreef en speelde Todd de eerste 2 albums vrijwel alleen vol, de derde voor ongeveer 50%. Vanzelfsprekend tekende hij zelf voor vrijwel alle arrangementen en de productie. Belangrijker is zijn ongebreidelde interesse in het gebruiken van nieuwe technieken en instrumenten om muzikale grenzen op te rekken, zo niet te overschrijden.
Die combinatie levert een cocktail op die varieert van ballads naar experimentele soundscapes, van prog-rock naar pre-punk en van soul naar jazz en – oh ja – binnen rock van ‘roll’ naar harde metal. Wie de muziek niet kent denkt ongetwijfeld dat deze platen niet om aan te horen zijn. De afgewogen opbouw per albumkant (vinyl!) en van album naar album maakt het echter allemaal volstrekt logisch.
Hans van Hulst had de platen het eerste. Ik zelf kocht de albums tussen 5 november 1974 en 5 januari 1975. Terugkijkend denk ik dat deze maanden bepalend zijn geweest voor mijn eigen uitwaaierende muzikale smaak. Niets, bijna niets, was hierna nog taboe. Voor zover ze er nog wel waren werden ze in de volgende jaren één voor 1 geslecht.
Hoewel Todd op de hoes van AWATS direct ontkent een echte ster te zijn, was hij dat voor zijn fans zeker wel. En hoewel zijn latere albums wisselvalliger zijn,, blijft Rundgren voor zijn fans van de eerste helft van de 70-er jaren een Echte Ster. Je kunt overal lezen dat AWATS ‘het’ album was dat niet ‘live’ uitgevoerd kon worden. Te veel studiotechniek, die op het podium niet kon worden gereproduceerd (behalve van een bandrecorder!?). Vandaag de dag blijkt ook die barrière overwonnen.
Ergens in de zomer van 2009 stuitte vriend Geert-Jan, die ik kort daarvoor AWATS cadeau had gedaan, op het bericht dat Todd 8 februari 2010 in Paradiso zou optreden onder de aankondiging “A Wizard A True Star”. Internet leerde snel dat het ging om een integrale uitvoering van het album, samen met een 6 maan (en 1 vrouw) tellende band.
Daar moesten wij bij zijn, en afgelopen maandag was het eindelijk zover. Twee optredens in Europa! Het tweede in Amsterdam!!
Die combinatie levert een cocktail op die varieert van ballads naar experimentele soundscapes, van prog-rock naar pre-punk en van soul naar jazz en – oh ja – binnen rock van ‘roll’ naar harde metal. Wie de muziek niet kent denkt ongetwijfeld dat deze platen niet om aan te horen zijn. De afgewogen opbouw per albumkant (vinyl!) en van album naar album maakt het echter allemaal volstrekt logisch.
Hans van Hulst had de platen het eerste. Ik zelf kocht de albums tussen 5 november 1974 en 5 januari 1975. Terugkijkend denk ik dat deze maanden bepalend zijn geweest voor mijn eigen uitwaaierende muzikale smaak. Niets, bijna niets, was hierna nog taboe. Voor zover ze er nog wel waren werden ze in de volgende jaren één voor 1 geslecht.
Hoewel Todd op de hoes van AWATS direct ontkent een echte ster te zijn, was hij dat voor zijn fans zeker wel. En hoewel zijn latere albums wisselvalliger zijn,, blijft Rundgren voor zijn fans van de eerste helft van de 70-er jaren een Echte Ster. Je kunt overal lezen dat AWATS ‘het’ album was dat niet ‘live’ uitgevoerd kon worden. Te veel studiotechniek, die op het podium niet kon worden gereproduceerd (behalve van een bandrecorder!?). Vandaag de dag blijkt ook die barrière overwonnen.
Ergens in de zomer van 2009 stuitte vriend Geert-Jan, die ik kort daarvoor AWATS cadeau had gedaan, op het bericht dat Todd 8 februari 2010 in Paradiso zou optreden onder de aankondiging “A Wizard A True Star”. Internet leerde snel dat het ging om een integrale uitvoering van het album, samen met een 6 maan (en 1 vrouw) tellende band.
Daar moesten wij bij zijn, en afgelopen maandag was het eindelijk zover. Twee optredens in Europa! Het tweede in Amsterdam!!
Hoe het was?
Afgezien van enkele harde passages waar het geluid ‘verzoop’, was het geweldig. Todd voerde een show op, liet zien en horen dat hij een gemene gitaarpartij nog altijd in zijn vingertoppen heeft en – meest belangrijk – dat zijn 61-jarige stem de nummers met gemak aan kon. Halverwege het optreden tijdens “Sometimes l don’t know what to feel” overmande de emotie mij. “Hier had Hans ook bij moeten kunnen zijn.”
Als muziek in staat is die emotie ongeremd te laten opborrelen, dan kan het niet anders dan goed zijn!
Ook nu kan ik iedereen die Todd ‘gemist’ heeft aanraden om de genoemde drie albums blind! aan te schaffen. Horen is geloven. En wees niet geremd, de albums zijn allemaal aan het begin van deze eeuw opnieuw ‘geremastered’ en klinken prima.
Na het succes van deze optredens is het moeilijk te geloven dat Todd dit staaltje niet nog eens zal herhalen. Misschien komt hij ook nog eens terug om ons hier Something/Anything of Todd integraal te laten beleven. Hij kan het.
De man is een tovenaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten