Van de week meegewerkt aan een onderzoek over de waardering van Adformatie. Achteraf realiseerde ik mij dat ik eigenkijk milder in de beoordeling ben geweest dan wat ik er meestal over ventileer. Waarom zou dat zo zijn? Ik vermoed omdat het blad mij zoveel schrijfstof oplevert in een tijd dat het mij aan mogelijkheden ontbreekt veel andere bronnen bij te houden.
Het inspireerde mij om het nummer van deze week (45) eens grondig door te nemen.
Op de achterpagina, in de Pay-Off is Ellen Nap kritisch over de Mercur nominaties. Altijd maar weer de ‘usual suspects’ die daar worden aangetroffen, zo verzucht zij. Net zo als bij de meeste prijzen feestjes in de media- en reclame branche is het ook hier een kwestie van politiek en – vooral – geld. De uitgeefbedrijven met de grootste portfolio’s dragen natuurlijk het meeste bij aan de sponsoring van het feest. Zij hebben ten minste bij toerbeurt zitting in de jury, die dan wordt aangevuld met een handvol bekenden (over ‘usual suspects’ gesproken).
Is dat erg? Helemaal niet! Als het maar een gezellig feest wordt, en als Adformatie er maar ruchtbaarheid an geeft. Dat staat vast, want het blad verbindt immers haar naam aan 1 van de prijzen op dit feest, de Mercur Tijdschriften campagne van het jaar. Van de genomineerden voor deze prijs kan ik mij alleen – denk ik – Achmea herinneren. Meerdere pagina’s met aanzwellende rampspoed, maar de verzekerde is ontzorgt. Prachtige campagne, moet zeker winnen. Tot slot tref ik op de voorpagina de 4 titels die genomineerd zijn voor de Mercur “tijdschrift van het jaar”. Het jury rapport benieuwt mij zeer, want ook hier kan ik mij niets bedenken dat aanleiding geeft. Al met al een mooie opwarmer voor het feest dus.
Van achter naar voor. John Faase orakelt dat “Kijkgedrag straks niet meer is te meten”. Te veel schermen waarop TV-uitzendingen zijn te ontvangen en ook nog eens te veel zenders(? aw). Dat leidt tot te veel ‘onbekend schermgedrag’. John heeft waarschijnlijk het door SKO gemelde ‘audiomatchingsysteem’ gemist. Als hij doelt op de huidige meetmethode heeft hij natuurlijk alle gelijk van de wereld, maar die draait door. Dat lezen wij dan ook 9 pagina’s verderop: “Nielsen volgt verschuiving TV naar Internet”. Het nieuwe Nielsen product heet toepasselijk, ‘Anytime Anywhere’. Hallo Adformatie! Haaden jullie John niet even kunnen waarschuwen?
Nog eens Hallo! Maar dan tegen het creatief engagement in Nederland. We zijn weer op de AP. Henk Borst suggereerde dan wel dat het de mediabureaus zo slecht gaat dat zij niet eens in staat zijn om zelf te investeren in gereedschap, Daphne dient van repliek. Ze noemen zich mediabureau, maar ik vraag mij af of Daphne dat volgens de definitie (?? Aw) ook werkelijk is? Waar het om gaat, is een nieuwe ROI voorspeller. ForeCaster vertelt wat, op basis van voorgenomen mediabudget het resultaat is in termen van KPI’s. Ik citeer: Uitgaande van parameters als beschikbaar budget en beoogde campagne effecten berekent het gereedschap de te verwachten resultaten. Ik? Ik ben diep onder de indruk. Wij kunnen wel thuisblijven. Creatieven, u ook, ja. Of gloort er toch weer hoop in de laatste zin, ”Komend jaar krijgt het systeem extra mogelijkheden, zoals rekening houden met invloed van de mediamix en de kracht van creatie” Ah, er moet nog wel wat bedacht worden. Fantastisch gereedschap of fantastische PR? Als een storm met deze poëtische naam.
Toegiften: 2. De column van Ruud de Langen over Harrie Mens en natuurlijk ‘de Opportunisten”. Beiden goed voor een brede lach.
En, ‘wat de hel” een artikel met de kop “een kwestie van tellen”. Ongetwijfeld geïnspireerd door mijn recente oproep? De titel bovendien ontleend aan een iets oudere ‘post’. Het kan dus wel. Echt, Adformatie kan even niet meer stuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten